Wstyd

Pamiętam trzy takie fotki.
   Kompletnie nagiego … niemowlaka. Okropnie mnie zawstydzaÅ‚o w wieku siedmiu lat, kiedy usiÅ‚owaÅ‚em niedopuÅ›cić by oglÄ…daÅ‚a je nasza dwudziestoletnia gosposia.
   Inne zdjÄ™cie kilkulatka w krótkich spodenkach, który Å›ciskaÅ‚ coÅ› pomiÄ™dzy nogami przykrywajÄ…c rÄ™koma. Najgorsze w tym byÅ‚y wyjaÅ›nienia rodziny, że przykrywaÅ‚em butelkÄ™ ze smoczkiem, której wtedy zaczÄ…Å‚em siÄ™ już wstydzić.
   Pozowane w atelier fotograficznym zdjÄ™cie z bratem „policzek przy policzku”, które wyglÄ…daÅ‚o tak jakoÅ› strasznie ulizanie i niemÄ™sko. Od razu po sesji fotograficznej wiedziaÅ‚em, że mi siÄ™ nie bÄ™dzie podobać i reklamowaÅ‚em je u mamy. Po krótkim czaie mama mnie uspokoiÅ‚a, że „klisza pÄ™kÅ‚a”. Trzeba wiÄ™c sobie wyobrazić mojÄ… zÅ‚ość kiedy zdjÄ™cie „odrodziÅ‚o się” w rodzinnym albumie.
   Jest też wydarzenie nad strumieniem kiedy w trakcie wycieczki szkolnej zmieniaÅ‚em kÄ…pielówki i nie zorientowaÅ‚em siÄ™, że caÅ‚a wycieczka mnie podglÄ…daÅ‚a. Nauczycielka później w szkole prowadziÅ‚a dochodzenie twierdzÄ…c, że chodzi o mojego brata. Jednak kumpel mnie „uspokajał”, że to mnie podglÄ…dano. Na szczęście chyba kompromitujÄ…cych mnie fotek nie byÅ‚o, bo nie wiem co by siÄ™ ze mnÄ… dziaÅ‚o jakbym je zobaczyÅ‚. A w tym wieku byÅ‚em okropnie wstydiwy. Dopiero wiele lat później starsi chÅ‚opacy z drużyny koszykarskiej skÅ‚onili mnie do brania natrysku nago Å›miejÄ…c siÄ™ z mojej wstydliwoÅ›ci. UdaÅ‚o im siÄ™ wykarczować wstyd wstydem, chociaż oczywiÅ›cie nie tak do koÅ„ca.