Gdy informatyk świeżo po doktoracie zajmuje się dziećmi to przy czytaniu kolejnej bajki na dobranoc mogą mu przyjść do głowy różne dziwne pomysły. Pierwszym była bajka edukacyjna.

Komputer osobisty jest mikrokomputerem o niskiej cenie i niewielkich możliwościach. Przykładami komputerów osobistych są rodzina komputerów MACINTOSH firmy APPLE oraz rodzina komputerów IBM PC firmy IBM i wiele innych naśladujących wzorzec. Był sobie raz komputer Mekintosz Jabłko. Z łatwością mieścił się na biurku swego właściciela, którym był Pan Profesor. Każdego ranka Pan Profesor zlecał swemu komputerowi policzenie kilku zadań. Mekintosz pracował z przyjemnością i zapałem. Zadania zajmowały mu zwykle nie więcej niż kwadrans, ale zdarzały się i dwugodzinne.
Pewnego razu dostał zadanie, którego przeliczenie zajęłoby mu aż sześć tygodni, a Pan Profesor oczekiwał odpowiedzi nazajutrz.Stacja robocza jest mikrokomputerem o dużych możliwościach i często dość wysokiej cenie. Przykładami stacji roboczych są: rodzina stacji roboczych SUN SPARCSTATION firmy SUN MICROSYSTEMS oraz IRIS czy INDIGO firmy SILICON GRAPHICS.
– Ale przecież mam szybszych przyjaciół – przypomniał sobie.
Zadzwonił więc, do stacji roboczej Szparki Słońce. Przedstawił jej swój problem.
– Musiałabym liczyć co najmniej dwa tygodnie – powiedziała Szparka. – Dam ci jednak telefon superkomputera Szalonego. On to w mig wyliczy.
Superkomputer jest komputerem o bardzo dużych możliwościach, szczególnie jeśli idzie o szybkość obliczeń. Ceny superkomputerów są najwyższe spośród wszystkich komputerów. Przykładem superkomputerów jest rodzina CRAY firmy CRAY RESEARCH Inc. Dzwoni więc Mekintosz do Szalonego lecz, zgłasza się jego komputer frontowy – Śmiały Krzemowy-Obrazek. Mekintosz wyłuszcza swój problem.
– To dla Szalonego pestka. Zajęłoby mu najwyżej kwadrans. Lecz niestety jest tak zajęty, że przez najbliższe dwa tygodnie nie będzie miał ani minuty wolnego czasu – wyjaśnia Śmiały.
– A to pech – mówi Mekintosz i zmartwiony nie wie co dalej robić. Komputer wieloprocesorowy jest jakby zwielokrotnionym mikrokomputerem. O ile zadanie do rozwiązania uda się rozbić na odpowiednią liczbę podzadań, które można rozwiązywać równocześnie, to komputery wieloprocesorowe osiągają możliwości superkomputerów. Przykładem chętnie stosowanego układu do składania wieloprocesorów jest TRANSPUTER firmy INMOS, a przykładem gotowego superkomputera wieloprocesorowego CRAY T3D. Jest załamany. Aż tu dzwoni Szparka.
– Wiesz, Mekintoszku, właśnie zostałam kierownikiem brygady ponad tysiąca małych komputerów Tran – chwali się.
– Ciekawe – odpowiada zasępiony Mekintosz.
– Każdy z nich jest tak szybki jak ja. Więc razem są tysiąc razy szybsi ode mnie. Co ty na to?
– pyta w końcu.
– Moje zadanie liczyliby tylko dwadzieścia minut – odpowiada z nadzieją Mekintosz [1].
Szparka skrobie się w monitor.
– No, wiesz, tak by było, gdyby mogli równo podzielić pracę miedzy siebie i nie musieliby ze
sobą rozmawiać przy jej wykonywaniu. Myślę jednak, że dla twojego zadania starczyłoby im
sześć godzin – odpowiada.
– A moglibyście pomóc mi je rozwiązać? – pyta Mekintosz.
– Jasne – odpowiada Szparka – Jeszcze nie mamy dużych zadań i możemy się zaraz za nie
zabrać.  Jak Mekintosz oszacował czas obliczeń na komputerze wieloprocesorowym ? Mekintosz przyjął, że skoro każdy z procesorów jest tak szybki jak Szparka a jest ich 1024 to każde zadanie policzą w czasie 1024 razy krótszym od czasu Szparki tj. 2 tygodnie / 1024 = 14 dni / 1024 = 336 godz / 1024 = 20160 min / 1024 = 19.6 min. Zadzwoń za sześć godzin.
– Na pewno zadzwonię. I z góry dziękuję – woła uradowany Mekintosz.

• Ta bajka powstała w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiatych i została wydana drukiem w tomie podobnych pt. „Bajeczna Informatyka” http://and.vxm.pl/stara.php?s=bi
• Inne bajkowe opowiadanie znajdziesz na tym blogu https://andrzeju.pl/koledzy-z-komputera/